sceny z Księcia Kaspiana

Turysta Narnijski

Jakie sceny z filmu Książę Kaspian was rozśmieszyły, powaliły na kolana,a które wzruszyły? Piszcie też które najchętniej wyrzucilibyście. Podzielcie się też swoimi przemyśleniami na temat niektórych scen. Był już temat "Książę Kaspian" ale chyba nie zaszkodzi jeszcze raz obejrzeć Smile

Więc może zacznę film mi się podobał więc nie będę wymieniać wszystkich scen ale w pamięci bardzo mi utkwił moment kiedy rodzeństwo odnajduje ruiny a Łucja mówi "Wyobraźcie sobie kolumny i ściany, i szklany sufit." a Piotr odpowiada "Ker Paravel" mi to zawsze przywołuje na myśl taki powrót do przeszłości mimo że wiele się zmieniło oni ciągle pamiętają i mają nadzieję (no może poza Zuzą ale to inny temat).
i oczywiście scena kiedy ratują Zuchona, zawsze mam wrażenie że on od początku podświadomie wie kim są ale nie chce dopuścić mysli do siebie że te dzieciaki to dawni władcy Narnii.
Lubię też rozmowę Łucji z Aslanem kiedy Aslan mówi że nic nie dzieje się dwa razy tak samo a Łucja pyta czy gdyby przyszła wcześniej tamci by nie zginęli Aslan wtedy odpowiada nigdy się nie dowiemy o by było gdyby. Ta rozmowa mi uświadamia że nie powinniśmy zbyt długo zapatrywać się w nasze błędy ale próbować je naprawić.
Może na razie tyle Smile

pozdrawiam

Administrator

Hmm, dawno już nie oglądałam KK.

Ulubione sceny?

Końcówka, "This is Call".
Gdy przenoszą się do Narnii, ten pociąg, MUZYKA!!
"Koronacja" Kaspiana? Chodzi mi o scenę gdy starsi klękają przed Aslanem, wiedzą, że zgrzeszyli, każdy na swój sposób (rozumiecie - Piotr-pychą itd), a Aslan im wybacza. I "nie wiem czy jestem godzien". No i potem "Teraz już go widzisz"?
W ogóle wszystkie sceny z Aslanem są piękne. Szkoda, że nie mogę tego powiedzieć o PWdŚ gdzie jakby On zmalał...

Lubię Edmunda w tej części, nie miał łatwo chłopak z takim bratem. Ale trzymał jego stronę, był dla niego podporą. No i jego "Wiem, radziłeś sobie".

Muszę znowu obejrzeć KK Very Happy

Narnijczyk

Zdecydowanie przejście do Narnii, scena, kiedy pojawia się Aslan i im pomaga, a potem sobie z nim orzmawiają i końcówka.

\Sceny z Aslanem są najlepsze.

Oj w 3 części Aslan wcale nie zmalał. Np. scena Łucji z lustrem i końcówka były też świetne. A poza tym - w książce też go dużo nie było, chyba nawet mniej niż w filmie.

Użytkownik roku 2010

Ja reż uwielbiam scenę przeniesienia do Narnii, muzyka tu dużo działa. Smile

Poza tym scena z Białą Czarownicą, walka Piotra z Mirazem jest świetne zrealizowana, no i oczywiście powrót do naszego świata Smile

Ogólnie jak tak sobie teraz myślę, to cały film jest świetny (zwłaszcza porównując z PWdŚ) i trudno jest wybrać najlepsze sceny.

Prawie jak Narnijczyk

W sumie to najbardziej podobała mi się pierwsza część - pod względem zgodności z książką, a pod względem realizacji, nakręcenia (nie wiem jak to nazwać - może po prostu każdym innym) to bez wątpienia powiem PWdŚ.

Ale co do KK:
- scena "No wsiadaj Wandzia" i spojrzenia rodzeństwa po sobie nawzajem
- pierwsze spotkanie rodzeństwa z Kaspianem (starcie Piotra i mina Kaspianka gdy widzi Zuzę)
- scena walki (wiem, że to nie rodzeństwo ani aktorzy wymyślali choreografię tylko jacyś specjaliści, ale mimo to jak tak "wejdę" w ten film i wyobrażę sobie, że to w sumie dzieciaki miały obmyślić taki plan strategiczny to ręce same składają się do oklasków; mam nadzieję, że jestem zrozumiały: podoba mi się ukazana bitwa, którą teoretycznie zaplanowały dzieci)
- scena gdy jedna mysz nie chce sobie odciąć ogona (na końcu, kiedy Aslan rozmawia z Ryczypiskiem)
- scena kiedy Zuza i Łusia jadą konno, zatrzymują się, Zuza zabija Telmarów, a kiedy koń jednego z nich jedzie prosto na nią nawet nie mruga okiem (mistrzostwo)
- końcowa cała scena pożegnalna (przekazanie miecza Kaspianowi, informacja, że Piotr i Zuzanna nigdy nie wrócą do Narnii, uściski, itd.)
- śmieszne było też jak Łucja z ogromnym rozmachem przecina więzy na rękach Zuchona (jak to komentował zdaje się William: "zrobiłaś to jak Zorro" Very Happy

)

przepraszam, że nie po kolei te scenki; jak mi się coś przypomni to dopiszę

Prawdziwy Narnijczyk

Narnijczyk

W księciu Kaspianie powaliła mnie na kolana i wzruszyła scena z Asteriusem podczas ataku na zamek Miraza, jego podtrzymywanie bramy... ta scena była przepiękna , te poświęcenie te męstwo, było to takie no właśnie takie że aż ciężko mi dobrać do tego odpowiednie słowa.