Sny o Narnii.

Użytkownik roku 2010

Nom, Keira niezły sen Very Happy

Najlepsze chyba Will jako boss xD
No i opowiedz jeszcze te dwa Very Happy

Prawdziwy Narnijczyk

no właśnie! opowiedz nam, prosimy! jestem pewna, że są ciekawe...

Narnijczyk

Mi się śniło ostatnio, że byłam jednym z Morskich Ludzi, czy jak to się tam nazywa i całe miasto było pod wodą i jak tak płynęłam i płynęłam to zobaczyłam Aslana, który zamiast nosa miał białą lilię, jaką Edmund, Łucja, Eustachy i Ryczypisk mogli zobaczyć płynąc do Krainy Aslana.

Władca Narnii

Bardzo ciekawy sen, Arya Mruga

i to jeszcze w dodatku powiązany z moją ulubioną częścią (tj. PWdŚ) Smile

Najsympatyczniejszy 2010

Mnie zawsze fascynowali Morscy Ludzie Smile

Świetny sen, szkoda, ze ja nie miałam takiego Sad

Władca Narnii

Arya, świetny sen Very Happy

Ok, najpierw opowiem Wam te dwa o forum, a potem jeszcze dwa o Narnii (te ferie są świetne! tyle Narnii w snach jeszcze nie było!)

Te o forum były właściwie identyczne. Siedziałam przed komputerem oglądając oczywiście wszystkie tematy z gwiazdkami. nagle jakby obudziły się we mnie wyrzuty sumienia, że nie byłam jeszcze na forum (wiem, jakieś to dziwne - myślę - przecież jestem na forum!) i tak jakby mnie "wciągnęło do środka". Widziałam twarze osób z forum - nawet nie pamiętam jak wyglądały, pewnie jakieś przypadkowe - a potem coś zawirowało i dalej nie pamiętam co się działo

Drugi był taki sam, poza tym że przemq coś do mnie krzyczał (nie wiem jakim cudem, ja chyba mam jakieś schizy), a potem odezwał się dziwny głos i znowu mnie wciągnęło nie wiadomo gdzie. Po prostu nie pamiętam.

A o Narnii - jeden to znowu byłam świadkiem jednej scen z filmu. Drugi - ganiałam po wszystkich kioskach w poszukiwaniu gazety o Narnii. Raz była, raz nie, a ja nie wiadomo po co zaglądałam do wszystkich sklepów. Wreszcie wciągnęło mnie w gazetę, i znalazłam się raz w Narnii, raz w Londynie gdzie spotkałam aktorów z Narnii. I jakimś trafem, kiedy wracalam z tego Londynu do domu i z powrotem "wyciągnęło" mnie z gazety, zabrałam Williama ze sobą i potem razem chodziliśmy po tych sklepach szukając gazet o narnii cały dzień xD

Władca Narnii

Keira, fantastyczne sny Very Happy

Te o forum są bardzo fajnie. Jak przemq na ciebie krzyczał

I ten drugi o Narnii Mruga

Cudo

Użytkownik roku 2010

O Keira, ten drugi sen o Narnii chętnie bym też taki miał Very Happy

Spotkać aktorów i zwłaszcza Willa Very Happy

Władca Narnii

Wyobraźnia musiała gdzieś znaleźć ujście Smile

Najsympatyczniejszy 2010

Jej, świetne te sny! Smile

Tak czekałam, aż je opowiesz i proszę, doczekałam się.
A ten drugi.. Mm, tak spotkać aktorów... marzenie Smile

Haha, i Williama sobie ukradłaś Wink

Administrator

I to ja zostałem czarnym charakterem w tych snach Very Happy

Władca Narnii

Ach, ech, och xD Wciągnęło Cię z Willem

hihi

świetne te sny Jezyk

Narnijczyk

Haha, co za świetne sny, Keira Very Happy

A teraz kolej na mnie. Keira, masz rację, na feriach bardzo dużo snów o Narnii.
I moim ulubionym tomem też jest PWdŚ Smile

Jeszcze zanim napiszę o swoim śnie, chcę dodać, że gdy tylko się obudziłam opowiedziałam sen pamiętnikowi, żeby nie zapomnieć, bo to był naprawdę wspaniały sen, i teraz będę przepisywać z pamiętnika.

Byłam w szkole z moimi dwoma przyjaciółkami: Gabą i Olą. Po obiedzie na stołówce poszłyśmy do szatni. (One są z innej klasy, więc poszły do swojej). Ja, jak to najczęściej robię, przed pójściem do domu, porozmawiałam z kilkoma koleżankami i porzucałam się butami z kolegami xD Kiedy już wyszłam z szatni, korytarz jakby wydłużył się i w mojej głowie rozległ się straszny, metaliczny dźwięk, przypominający początek piosenki Faint zespołu Linkin Park, ale taki bardziej... metaliczny. Może przybliżę ten dźwięk do skrzypiących, metalowych drzwi, które kręcą się wokół siebie, jak baletnica. (To co dodam w tym nawiasie, nie zostało napisane w pamiętniku, a chciałabym wam to WYZNAĆ

Nie wiem dlaczego, ale przerażają mnie "ożywione" meble, drabiny, drzwi itp.)
Szybko pobiegłam do Oli i Gaby i zapytałam je, czy słyszą to samo, co ja. One odpowiedziały, że tak, lecz chyba ciszej, bo ja wciąż łapię się za głowę i nie mogę znieść tego dźwięku.
Poszłyśmy do miejsca znajdującego się pomiędzy ubikacją dla dziewczyn a ubikacją dla nauczycieli, która znajdowała się po prawej stronie. Te dwie ubikacje były oddzielone krótkim korytarzykiem, obok którego był jeszcze drugi, ale o wiele dłuższy.
Po lewej stronie koniec tego dłuższego korytarza zioną przerażającymi ciemnościami, które od razu kojarzą mi się z ciemnościami, które podczas swej morskiej podróży napotkali Kaspian i jego załoga.
Prawy koniec był jakby codziennym życiem.
I w tej chwili, opowiadając pamiętnikowi swój sen, pomyślałam sobie, że gdybym poszła w stronę ciemności, obudziłabym się i moje sny stałyby się rzeczywistością, a gdybym poszła w stronę prawą, czyli jak ja to nazwałam, w stronę codziennego życia, obudziłabym się i żyła jak dotychczas.
Ale wracajmy do snu.
Nagle wszystko potoczyło się niemalże tak szybko, jak w narnijskiej bitwie czytanej w książce.
Otóż drzwi od ubikacji dla dziewczyn i osobnej dla nauczycieli zaczęły otwierać się i zamykać z głośnym hukiem. Do tego wcześniej wspomniany dźwięk sprawiał, że pękała mi głowa. Szkolny korytarz stał się szpitalnym korytarzem. Ja wciskałam sobie palce w głowę, bo już nie mogłam tego znieść.
Ciemność od lewej (W szpitalach bywa, że lampy są na sufitach. Ciemność zbliżała się wraz z gasnącymi po kolei lampami, co było naprawdę straszne.) i codzienność od prawej strony zaczęły się przybliżać, by mnie pochłonąć. Coraz bardziej czułam się samotna, bo Ola i Gaba wydawały się znikać.
I nagle Ola wypowiedziała słowe, które tak dziwnie, tak spokojnie, tak poważnie i przerażająco zabrzmiały w jej ustach:
-Narnia cię prześladuje.
A Gaba równie takim samym sposobem powiedziała:
-Narnia cię wzywa.
Niespodziewanie w jednej sekundzie, gdy ciemność i jasność miały się zderzyć, jakby ktoś zgasił światło, SAMA znalazłam się w oblanym nocą swoim pokoju. Nie wiedziałam czy się już obudziłam i ciemność albo jasność mnie pochłonęła, czy też nadal śnię.
Zobaczyłam nagle złote światło. Usłyszałam ECHO słów, nie normalnie wypowiedziane słowa, tylko ich ECHO:
-Gdy się obudzisz, będziesz się bała.
Ku memu gigantycznemu zdziwieniu, naprawdę się obudziłam. Przez chwilę byłam w kompletnym szoku i zaczęłam się zastanawiać - nie wiem po co ani dlaczego - co zrobić. Potem poczułam strach i znowu zdziwienie, bo przypomniałam sobie, co powiedziały moje dwie przyjaciółki.
Następną myślą było to, że owym złotym światłem był sam Aslan, ponieważ echo głosu naprawdę przywodziło na myśl ciężkie złoto.

Oto cały mój sen. Co było najbardziej przerażające i najbardziej dziwne (bo te dwa uczucia najczęściej towarzyszyły mi w tej przygodzie)? Słowa Oli. Wyobraźcie sobie, że Ola jest wesołą, rozbrykaną, czasem okropnie denerwującą dziewczynką, dwa lata ode mnie młodszą, a ja mam 13 lat. Wyobraźcie sobie też, że nagle staje się zupełnie spokojna i całkowicie poważna, i trochę obojętna. Mówi te oto BARDZO DZIWNE słowa, które były jeszcze dziwniejsze, gdy wypowiadała je Ola: Narnia cię prześladuje.

Najsympatyczniejszy 2010

Ej, to nie fair! Wink

Ja też chcę taki sen z Aslanem. A to nie był przypadkiem koszmar? Tak mi się zdaje, ale naprawdę cudowny. I też myślę, że owym "złotym światłem" był Wielki Lew...

Narnijczyk

Tak, to był koszmar, ale koszmar to też sen. Wspaniały, ale straszny, to zupełnie jak z Aslanem - patrzysz w jego twarz i czujesz radość i lęk.